Mijn week in foto’s 45.

Ja, ja, ja, ben ik weer met een nieuwe week in foto’s. Gaaf, dat jij een kijkje komt nemen, want in deze wekelijkse categorie neem ik je mee in mijn leven, door middel van foto’s. Foto’s die ik heb geschoten met mijn telefoon. Hierbij schrijf ik wat ik heb meegemaakt en wat ik daarbij heb gevoeld. Je kunt het een soort dagboek noemen, maar die ik dan deel met iedereen die dit online opzoekt. Deze week neem ik je niet ver van huis, benieuwd waarom? Lees dan snel even mee.

Maandag was echt een leuke dag, dit kwam omdat Jimi met mij naar werk ging. Hij had eerst een afspraak bij mij in de praktijk en in de avond een shiatsu massage (die ik voor zijn verjaardag nog had gekocht). Een top dag, totdat ik thuis kwam. Mijn arme huisgenootjes voelden zich namelijk beide niet lekker, eentje had zelfs koorts. ‘Eén plus één is drieënzestig’ – zoals Migle altijd zegt, jawel Miss Rona nam bezit van ons huisje aan de Maas in Rotterdam-Zuid. Zij natuurlijk de volgende dag testen en ik snel boodschapjes doen met een mondkapje, want ik had nog geen klachten. Werk heb ik natuurlijk afgebeld en wij moesten alle drie in quarantine voor één week.

De vitamientjes die ik slikte kregen natuurlijk een aparte foto, zodat ik die naar mijn moeder en schoonmoeder kon sturen. Om hen uiteraard gerust te stellen met het feit dat ik wellicht de juiste dingen slik om gezond te blijven (dit ook voor het eerst in mijn leven). Want deze meid had nog steeds geen klachten, dus kon ook niet testen.

Terwijl mijn huisgenootjes in spanning hun uitslag aan het afwachten waren, was ik in spanning de nieuwe Goodiebox Advent kalender uit de doos aan het halen. Mezelf afvragend waar ik dat ding veilig zou opbergen tot december, om niet alles in 1 keer uit te pakken. First world problems wel, ah ja.

Gelukkig had ik nog twee andere beauty boxen binnen gekregen en had ik de vorige Goodiebox nog niet helemaal uitgepakt, dus ik bleef lekker zoet. Want de uitslag van mijn roomies bleek positief en ik moest afwachten totdat ik klachten kreeg.

Maskers, (slechte) enge films en mijn hamster Donatella waren mijn vermaak de meeste dagen. Maar verveling begon aardig z’n tol te eisen + ik moest van mijn moeder een andere soort vitamine bestellen, dus dat eindigde in een bestelling bij de Kruidvat.

Geweldig ook dat het de volgende dag binnenkwam, minder geweldig voor mijn portemonnee, ah ja. Je bent jong en je wilt wat, he. Wat ik had besteld en wat ik daadwerkelijk nodig had is een ander verhaal, maaar de puzzels, essence advent kalender (en jawel deze is in 1x open gegaan), wc papier, keukenrol, scheermesjes, Raffaellos en de vitamines waarvoor ik deze bestselling in eerste instantie plaatste, hadden de lege void in mijn hart voor eventjes gevuld.

Dus toen ging ik maar in de avond wat inspiratie opdoen uit oude tijdschriften. Mezelf afvragen of ik vision boards weer zou gaan maken, collages of gewoon inspiratie zou opdoen uit de duizenden bladzijdes die ik uitscheurde. Geen idee, maar ik vond de bezigheid op dit moment zeer nodig en belangrijk. Je kunt het vergelijken met Donna, mijn hamster die haar hele kooi helemaal opnieuw inricht door middel van hooi van het ene einde naar het andere te scheppen. Zo maakte ik ook in mijn kooi een rommeltje en die maakte ik dan weer schoon.

Ook kreeg ik huidhonger, ik had gebrek aan aanraking en ik miste Jimi en wou hem kapot knuffelen. Dan waardeer je opeens je vriendschappen en de mensen om je heen.

Gelukkig is er nog technologie en kon ik veel van mijn vrienden zien via videobellen. Je kunt het wel als een mini vakantie zien, maar dan met afwachting van: ‘Wanneer krijg ik het dan?’

Dus nu zondag, een ijskoffie is in mijn hand gedrukt door Migle op de gepast 1,5 meter afstand en ik voel me vaag. Elke kleine lichamelijke afwijking zoals een steek in de zij, een nies of een kriebel in mijn keel laat mij denken dat ik de roeenas heb. Oplossing? Ik laat me morgen testen en dan heb ik mijn antwoord. Voor nu geniet ik nog eventjes van mijn hamster en de stilte in mijn huis. Blij dat mijn huisgenootjes niet te erge klachten kregen en ik nog een tijdje aan hun mag ergeren.

xx

Antje risico van het vak La Angel