Mijn week in foto’s 2.

Hoe was mijn week? Hoe was mijn week niet, kun je beter vragen. Een rollercoaster van emoties, that one’s for sure. Huilen, lachen, power woman dansjes doen op Destinys Child, huilen, keihard mee zingen op “hit the road Jack”, lachen met vrienden en dan voornamelijk mij heel eenzaam en alleen voelen in de avond. Dus ja een spannende week voor mijn lichaam en mijn mentale gesteldheid. Ja, Walibi eats my heart out, want mijn emoties hebben de beste achtbanen van de wereld en ze gaan nog eens keihard. Ah, ja maar dit hoort allemaal bij een break up, het ergste is nog dat ik hem de hele tijd wil spreken, appen, bellen, onder zijn raam staan met een stereo en schreeuwen dat ik hem mis, maar ook hem haat dat hij mij dit aan doet, maar dat ik voornamelijk van hem hou en snap dat dit het beste is. Alleen loslaten is zo damn moeilijk, vooral als het op een andere manier gegaan zou zijn. Het leven blijft oneerlijk, maar wel een les, een fucking moeilijke les, maar dit allemaal voor het examen die wij moeten halen aan het einde van de rit. Dus benieuwd naar mijn rit? Stap lekker in, doe je gordel om en neem een kijkje in mijn afgelopen week in foto’s, die ik normaal minder dramatisch begin, maar hey moest het even van me afschrijven.

Maandag begon voor mij dan ook met het trekken van een kaart. Door dit alles ben ik gelukkig wel weer volop spiritueel bezig. Ik ben ook weer volop aan het lezen, tekenen schrijven en geloof het of niet, ik ben zelfs dagelijks aan het squaten. Want zo als mijn Russische oma zegt: ‘Dit vlees moet weer goed in de markt liggen’ oh en ze zegt ook “Ga dit keer voor een dokter of een advocaat, oh nee dat kan niet meer, je hebt te veel tattoos voor hun! Ga dan maar gewoon voor iemand met een goede baan en dikke salaris. Wel gelijk trouwen, want de klok begint te tikken, je moet al aan kinderen denken en beginnen… ‘ Toen ik zei dat Ygor de enige kind is die ik wil hebben en in de toekomst ook voor een hond ga, zei ze dat een hond een grote verantwoordelijkheid is. Ja want kinderen niet oma.

Ah ik hou van de adviezen die mij oma mij geeft, ik kan er wel de humor van in zien en dat maakt mij altijd aan het lachen, ook wel een aantal keer mijn ogen rollen en ‘omg’ zeggen, maar voornamelijk aan het lachen. Liz maakt mij ook aan het lachen, haar had ik dan ook mee genomen na werk om mijn eenzame avond minder eenzaam te maken. Mijn avond was zeker minder eenzaam, maar die van haar was blijkbaar verpest. Want als ik Liz mag geloven, heb ik een aantal keer een wild zwijn na gedaan die zijn parings partner zoekt. Really? 4 jaar een relatie gehad en mijn ex kon mij nooit vertellen dat ik soms als een parende egel klink als ik diep slaap?

In ieder geval, Liz dacht dat haar avond verpest was, maar mijn wekker die 5 uur s’ ochtends afging voor werk ,dat was de boosdoener voor haar hele dag. Want tja, ik bleef natuurlijk nog rustig liggen tot 6 uur.

Trouwens maandag avond werd ik ook verrast door een pakketje. Een poëzie bundel van Halsey, die ik heb gekregen van mijn vriendinnetje Julia als een late birthday pressent. Love Julia dat ze het een ‘late birthday pressent’ noemt, terwijl wij beide weten dat ze dit koopt om mij een beetje te troosten. Het is haar dan ook gelukt, ik werd getroost en gefascineerd door de prachtige tekst die er in stond.

Dinsdag moest ik weer overwerken, ik stopte even al mijn focus in het werk om niet aan hem te denken en dat lukte aardig. Totdat ik in de auto terug naar huis reed en het nummer van De Jeugd van Tegenwoordig ‘Niet als jouw’ aanging. Boy wat heb ik weer gehuild, zo zie je maar weer hoe hard ik ook probeerde om niet in het nieuwe jaar erover te huilen, vielen de tranen vanzelf naar beneden. Maar ik zie het als een art project, ik voel, ik beleef en ik laat het op mijn afkomen. Oh en ik laat mezelf helemaal bloot aan jullie zien, naja niet letterlijk daarvoor moet je even abonneren op mijn OnlyFans. Grapje.

Voor de rest heb ik mijn dagen gespendeerd met studeren voor vrijdag, werken en te laat komen op werk, omdat ik ’s nachts niet kan slapen, maar ’s ochtends opeens wel.

Donderdag heb ik lekker gegeten bij mijn ouders en in de avond heeft Arthur mij nog wat geholpen met school. Naja ik moest voornamelijk alles zelf doen en hij gaf mij een paar keer advies tussen zijn Netflix serie door.

Vrijdag was dan ook the big day, mijn eind presentatie en jawel dit heeft je meid ook gehaald. Weer een papiertje in the pocket! Moest uiteraard gevierd worden met Demy, Mies en Arthur. We hebben eigenlijk alleen beetje getekend en niet laat gemaakt, wat voor ons best bijzonder is.

Zaterdag heb ik de hele dag op mijn bank gelegen met thee en een warmte dekentje. Ik keek naar allemaal grappige dingen, want het was weer zo een dag waarbij ik mezelf zielig en alleen voelde. Gelukkig was ook die dag weer snel voorbij. Zondag begon ik met koffie, haar en een gezichtsmasker en ik eindigde met een tattoo sessie bij Mowena. Mijn oma zal zo blij zijn weer, maar ja ik hoef ook geen advocaat of dokter. Doe mij maar lekker mezelf en mijn vrienden, want die maken uiteindelijk dat ik de lol in het leven weer zie.

Oh wat klink ik toch weer dramatisch, maar ik ben gewoon een hopeloze romanticus, die stiekem toch wel gelooft in the happy ending en shit. Can you blame me?? Dit komt door de duizenden boeken en films die ik vroeger heb gelezen en gezien. Die ik overigens nog steeds lees en kijk. Langzamerhand besef ik dat het klokje toch begint te tikken. En nee niet om die kinderen te baren en te zorgen voor mijn man Marcus de advocaat waarmee ik in een ongelukkig huwelijk zit waarin hij mij maar 2 keer per jaar laat komen. Neeeee ik besef dat het klokje begint te tikken waarin ik mijn leven leidt en precies doe wat ik wil en waarin ik gelukkig van word. Mijn onzekerheid mag ook even een trein terug pakken naar 2020, zodra de lockdown voorbij is schrijf ik mij in voor die fucking theater klas en die fucking schrijf klas waarnaar ik al zo lang zit te azen, maar het nog steeds niet durf. Fuck it!